Boekpresentatie Soli Deo. Wouter Lutkie (1887-1968)

Wouter Lutkie was een Nederlandse priester die continu in onmin verkeerde met het Nederlandse episcopaat – maar die toch niet werd geëxcommuniceerd. Lutkie ging zijn leven lang zijn eigen gang. Hij correspondeerde met  schrijvers als Gerard en Henri Bruning, Antoon Coolen, Pierre H. Dubois, Anton van Duinkerken, Jan Engelman en H. Marsman. Ook was hij bevriend met kunstenaars zoals Joan Collette, Jan Toorop en Erich Wichmann. Als enige Nederlander verkeerde Wouter Lutkie op voet van vriendschap met de Italiaanse fascistenleider Mussolini en diens familie. Zevenmaal mocht hij op privé-audiëntie bij de Duce komen. In Soli Deo – Wouter Lutkie (1887-1968) brengt Willem Huberts leven en werk in beeld van deze meest uitgesproken representant van het Italiaanse fascisme in Nederland.

Lutkie en Nijmegen

Willem Huberts vertelt over de totstandkoming van de biografie en haalt enige krenten uit de pap die tot dusverre onbekend waren. In 1923 stonden zijn bisschop en de leiding van de net gestichte Katholieke Universiteit Nijmegen het Lutkie niet toe in Nijmegen te gaan studeren, na het hem eerst beloofd te hebben. En in de jaren '50 beschuldigde de Nijmeegse hoogleraar Rogier Lutkie in het openbaar herhaaldelijk en ten onrechte van collaboratie met de nazi’s. Alle reden dus om in Nijmegen stil te staan bij leven en werk van deze priester-fascist.

Over de auteur

Willem Huberts (1953) studeerde Nederlands aan de Rijksuniversiteit Groningen, waar hij in 2017 promoveerde op het Nederlandse fascisme. Hij schrijft sinds de jaren tachtig over nationaalsocialistische Nederlandse letterkunde en over het fascisme. In 2017 verscheen zijn overzichtswerk In de ban van een beter verleden – Het Nederlands fascisme 1923-1945, en in 2019 publiceerde hij Er moest iets nieuws komen! – Getuigenissen van Nederlandse fascisten (1940-1950).