Nederland en de jaren zeventig
Een tegenstrijdige tijd
Geen decennium roept zulke tegenstrijdige beelden op als de jaren zeventig. Het was de tijd van radicale hervormingsplannen, van het streven naar medezeggenschap en emancipatie, van Dolle Mina, de strijd van de vakbonden voor inkomensnivellering, de krakers, en natuurlijk het kabinet-Den Uyl. De jaren zeventig hadden evenwel ook een heel ander gezicht, zoals de onstuitbare opmars van Hans Wiegels VVD, het ‘Ethisch Reveil’ van CDA-leider Dries van Agt en de opkomst van de Evangelische Omroep.
Tegenstanders van de tijdgeest
De Utrechtse historicus Duco Hellema, zelf een ‘babyboomer’, presenteert in Nederland en de jaren zeventig het verhaal van een samenleving op drift. Het waren in eerste instantie vooral linkse strijdformaties die de politieke arena betraden (en de spelregels veranderden). Maar al snel ontstonden tegenkrachten die zich ergerden aan het linkse gedram, aan langharige demonstranten, opbouwwerkers, studenten en krakers. Tegen de achtergrond van een aanzwellende economische crisis verloren radicale en linkse hervormers steeds meer het initiatief. Net als elders in de westerse wereld begon de politieke atmosfeer tegen het einde van de jaren zeventig om te slaan. De kruisraketten zorgden weliswaar nog voor jarenlange onrust, maar het tijdvak van de grote hervormingsplannen was begin jaren tachtig voorbij.
De lange jaren zeventig
Hellema duidt in dit boek eerst de lange jaren zeventig. Hij gaat vervolgens in op de hervormingsgezindheid van deze periode en de radicalisering van de samenleving.Hellema plaatst deze ontwikkelingen tevens in een internationaal perspectief. De politiek van de jaren zeventig krijgt veel aandacht. Het kabinet- Den Uyl, de kabinetten-Van Agt en kabinet- Lubbers staan ieder centraal in een eigen hoofdstuk. Meer informatie over de opbouw van het boek kan u in het inkijkexemplaar terugvinden.
