In 33 poëtisch-filosofische miniaturen, variërend van korte verhalen en fabels tot raadsels en aforismen, belicht Agamben de idee van onder meer poëzie, taal, denken, gerechtigheid, studie, muziek en liefde. Daarbij put hij uit een rijk arsenaal aan bronnen: van de Talmoed en de mystici tot Raymundus Lullus, en van Franz Kafka tot Paul Celan.
In Agambens oeuvre vormt Idee van het proza (eerste uitgave 1985) een schakel tussen zijn vroege taalfilosofische werk en zijn latere politiekfilosofische studies. ‘Een beslissende ervaring waarvan gezegd wordt dat je er zo moeilijk over kunt vertellen, is helemaal geen ervaring. Zij is niets anders dan het punt waarop we aan de grens van de taal raken. Maar waar we dan aan raken is duidelijk geen ding dat zo nieuw en overweldigend is dat ons de woorden ervoor ontbreken: het is eerder de stof in de zin waarin we spreken van “stof voor een roman”, “stof tot nadenken” of “leerstof”. Wie in die zin op zijn stof stuit, vindt gemakkelijk zijn woorden.’ – Fragment uit Idee van het proza.
Giorgio Agamben (1942) is een hedendaagse Italiaanse filosoof. Zijn werken op het gebied van taal-, cultuur-, godsdiensten politieke filosofie zijn in vele talen vertaald. Bij Boom verschenen Homo sacer (2002, in samenwerking met Parrèsia) en Profanaties (2016).
