De ecologische crisis is het grootste probleem van deze eeuw. Er zijn bibliotheken volgeschreven over de desastreuze invloed van de mens op de bewoonbaarheid van de aarde. Maar het antropoceen reduceren tot een milieuvraagstuk miskent de sociaal-politieke kant van dit nieuwe tijdperk. Wat betekent de huidige crisis bijvoorbeeld voor veiligheid, immigratie, onderwijs en stedenbouw?
Een zinvolle omgang met het antropoceen vraagt dat we kwesties als ‘schade’, ‘zorg’ en ‘verantwoordelijkheid’ inclusiever begrijpen dan voorheen. Daarbij is een belangrijke rol weggelegd voor de geesteswetenschappen, die de ethisch-politieke implicaties van onze nieuwe omgevingsconditie moeten doordenken. Meer nog dan in de aarde, zit het antropoceen in ons hoofd. Nog nooit stond er zo veel op het spel.
Met bijdragen van onder anderen Henk Oosterling, Lisa Doeland en Floris Alkemade.
‘Die hele nadruk op het individu is verkeerd, die kreet van “een beter milieu begint bij jezelf” is een perverse kreet … omdat overheden en bedrijven daarmee kunnen zeggen: “Doen jullie eerst zelf maar wat” … Burgers moeten zien dat overheden en bedrijven ook wat doen. Mensen willen wel in actie komen, maar alleen als op alle drie de niveaus het goede voorbeeld wordt gegeven.’ – Marc Schuilenburg in gesprek met het NRC Handelsblad
Op 26 oktober spreken Marc Schuilenburg, Klaas van Egmond en Dan HasslerForest over Leven in het antropoceen.